Λόγια Σταράτα!

Με αφορμή το τελευταίο post της φίλης μου Νέμερτις της 28ης Απριλίου θα ήθελα να δώσω μια απάντηση και από εδώ.
Είναι σίγουρο ότι με το ζόρι φίλος δεν γίνεσαι.Και για να είσαι φίλος καλός, πρέπει να έχεις κάνει τον κόπο να μάθεις τον άλλο, να ενδιαφερθείς γι΄αυτόν, να τον έχεις έννοια,να τον ακούς...
Εχω βαρεθεί να απογοητεύομαι από ανθρώπους που το παίζουν φίλοι, από ανθρώπους που θα με ρωτήσουν τι κάνω από υποχρέωση και μόνο, και που τις περισσότερες φορές δεν ακούν καν την απάντηση!
Μερικές φορές γίνομαι σκληρή με κάποιους και παρεξηγούμαι αλλά την υποκρισία δεν την αντέχω.
Μικρή μου Νέμερτις μη μασάς, στο κάτω κάτω τα προβλήματα μας κάνουν πιο δυνατούς.Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν χρειαζόμαστε φίλους γύρω μας.Όλοι έχουμε ανάγκη από φίλους.
Είμαι Επιληπτική σαν την Νέμερτης,από τα τέσσερα μου!Από τα τέσσερα παίρνω φάρμακα και συνεχίζω. Από τα τέσσερα έπρεπε να μάθω να ζώ μ΄αυτά!Και όχι δεν είναι το ίδιο, και ναι αλλάζουν πολλά. Προλαβαίνω αυτούς που έστω και καλοπροαίρετα θα πουν ότι δεν έχουμε τίποτα και ζούμε μια ζωή όπως όλοι οι άλλοι.
Στερούμαστε αρκετά.Τώρα αν όλο αυτό δεν θέλει δύναμη, δεν ξέρω τι άλλο...
Γι΄αυτο σου λέω, μη μου το παίζεις εμένα,δεν μπορείς να φανταστείς πόσο γελοίος φαίνεσαι,στα μάτια τα δικά μου, τουλάχιστον.!
Υπεροπτική? Ίσως. Όμως η ίδια η ζωή μας κάνει ότι είμαστε...Έχω κι εγώ τους λόγους μου και συγχωρήστε με αν ακούγομαι απροσποίητα σκληρή!