ΦΙΛΙΑ, ΛΕΞΗ ΔΥΝΑΤΗ

`` Θα κοιτάζεις τη νύχτα τ΄αστέρια.Είναι πολύ μικρό το δικό μου

για να σου δείξω που ακριβώς βρίσκεται.

Τ΄αστέρι μου θα ΄ναι για σένα κάποιο απ΄όλα.

Έτσι θα κοιτάζεις μ΄ευχαρίστηση όλα τ΄αστέρια.Ολα θα ΄ναι φίλοι σου...``.

Δεχτήκαμε μια επίσκεψη χτές από μια φίλη στο σπίτι για καφέ.

Σε ανύποπτο χρόνο κι ενώ είχαμε μείνει οι δυό μας πια, γυρίζει και μου λεει: « Παρεξηγήθηκα με την Μαρία».Η Μαρία είναι η κολλητή της.

Γιατί? Πως είναι δυνατό? Κολλητές τόσα χρόνια....

Προσωπικά πιστεύω πως ουσιαστική παρεξήγηση δεν υφίσταται μεταξύ ατόμων που αγαπιούνται πραγματικά. Κι αν υπάρξει καλο είναι να λύνεται όσο πιο γρήγορα γίνεται και να μην μένει να αιωρείται στον αέρα. Αν δεν συζητηθεί, να λυθεί, θα βρίσκεται πάντα εκεί, σαν ιός. Καλό είναι να καθαρίζει το τοπίο γρήγορα.

Αποψη μου φυσικά αλλά πιστεύω ότι όταν ενδιαφέρομαι για κάποιον προσπαθώ να τον καταλάβω μέσα από συζήτηση.Τουλάχιστον σε τέτοιου είδους σχέσεις – που κρατάνε χρόνια – ας βάζουμε τον εγωισμό στην άκρη.

Φιλία λέξη ιερή γράφαμε μικροί στα λευκώματά μας.! Συχνά το ξεχνάμε...

Αναρωτιόμαστε ποτέ πόσο εντάξει είμαστε εμείς απέναντι στους φίλους μας? Και φυσικά βάζω και τον εαυτό μου μέσα.

Οι φίλοι είναι επιλογή, δεν σε πιέζει κανένας να τους κρατήσεις.Τους δέχεσαι με τα προτερήματα και τα ελαττώματα τους. Κανείς τέλειος. Τους αγαπάμε γι αυτό ακριβώς που είναι.

Εδώ ταιριάζει γάντι μια σκηνή από μια πολύ γνωστή Ελληνική ταινία με τον Φωτόπουλο. Μιλάω για την ταινία « Λατέρνα Φτώχεια και Γαρύφαλλο».Είναι άρρωστος λοιπόν ο κολλητός του και ρωτάει τον γιατρό πως πάει. Ο γιατρός του απαντάει:«Είστε συγγενής?» «Οχι, κάτι παραπάνω» απαντάει ο Φωτόπουλος, «Τότε αδελφός?» ξαναρωτάει ο γιατρός. Και ο Φωτόπουλος απαντάει:«Παραπάνω,ΦΙΛΟΣ».

Οι παρεξηγήσεις δεν έχουν τη δύναμη να διαλύσουν πραγματικές φιλίες.Αυτοί θα είναι πάντα εκεί, να περιμένουν ένα χαμόγελο μας, μια αγκαλιά μας.

Οι παρεξηγήσεις έχουν δύναμη μόνο όταν έχουν να κάνουν με ΛΥΚΟΦΙΛΙΕΣ, είναι εύκολο να καταρρεύσουν σαν χάρτινος πύργος....

Εχω πολύ λίγους καλούς φίλους.Τους αγαπώ όμως ειλικρινά, τον καθένα γι αυτό που είναι όπως είναι.

Αυό ακριβώς που περιμένω κι εγώ από εκείνους, να μ΄αγαπάνε έτσι όπως είμαι, χωρίς να θέλουν να μ΄αλλάξουν. Να με κάνουν κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είμαι. Τους αγαπώ για την πίστη, το ενδιαφέρον, την συμπαράσταση, το γέλιο που μου προσφέρουν και με κάνουν να ξεφεύγω από τα προβλήματα.....

Εκείνο που μένει άφθαρτο και αιώνιο στον κόσμο

Και κάνει υποφερτή κι ευτυχισμένη τη ζωή,είναι η φιλία.

Η φιλία είναι φυσική ανάγκη κι αρετή στους μικρούς και στους μεγάλους

Και δεν πρέπει ν΄αφανίζεται μέσα στα ψυχρά συμφέροντα...

Από το βιβλίο

``Ο Μικρός Πρίγκιπας``