ΣΚΕΨΕΙΣ, ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΜΕ ΕΠΙΛΗΨΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 2007

Οταν έρχεται,έρχεται τόσο επιτακτικά,που λες και δεν προλαβαίνω ν΄αντιδράσω καθόλου.Εφόσον αρχίσει να με καταλαμβάνει μοιάζει, λες, μυαλό και ψυχή να εγκαταλείπουν το σώμα μου, γυρεύοντας κάποιο μέρος πιό ασφαλές,όπου θα πρέπει να περιμένω εώς ότου τελειώσει αυτός ο ``τυφώνας-μαρτύριο`` που διαρκεί τόσο λίγο, αλλά που το νοιώθω τόσο έντονα.!

Και ξαφνικά, σαν να βρίσκομαι σ΄ένα μέρος που μοιάζει με έρημο.Σαν να πέταξα εκεί-ως άλλη Νεφέλη-σε μια εικονική πραγματικότητα.Ομως εκεί είναι που συμβαίνει το χειρότερο.
Χειρότερο γιατί συνειδητοποιώ πως όπου κι αν πάω όπου κι αν κρυφτώ κι αν πετάξω,αυτό θα το αντιμετωπίζω πάντα μόνη μου και ως το τέλος του.Επίσης ξέρω πριν επανέλθω καλά καλά πως ότι και να γίνει,όσους ανθρώπους κι αν έχω δίπλα μου σαν βοήθεια και στήριξη ,σ΄αυτή την μάχη θα είμαι πάντα μόνη......

Κι αυτή η μοναξιά είναι που μοιάζει με την έρημο μου.Απέραντη και αχανής...Μια έρημος που δεν ξέρω αν θα έχω την δύναμη να την παλεύω και να την αντιμετωπίζω πάντα.

Σ΄αυτό το μικρό κομμάτι,τις λίγες γραμμές,προσπάθησα όσο μπορούσα να περιγράψω τα συναισθήματα την ώρα που μου συμβαίνει μια επιληπτική κρίση.

Δύσκολο, αλλά εσύ που το διάβασες και έχεις το ίδιο πρόβλημα με μένα- όπως και με τόσους άλλους στον κόσμο-ίσως αναγνώρισες τον ευατό σου μέσα σ΄αυτές τις λέξεις κι έτσι καταλάβειςότι δεν είσαι μόνος σου.
Είναι όμορφο να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος σου μέσα στη δυστυχία του προβλήματος σου κι ας ακούγεται λίγο παράξενο.

Ας σταματήσουμε λοιπόν να κρυβόμαστε κάτω από μάσκες ντροπής και ας αρχίσουμε ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ όπως θα έλεγε μια καινούρια φίλη η Nemertes!
Γιατί δυστυχώς στην χώρα μας δεν μιλάμε.Το γνωρίζω καλά γιατι είναι κάτι που το ζώ -χρόνια τώρα-αποφεύγουμε να το συζητάμε λες και πρόκειται για μεταδοτική ασθένεια.Χρόνια απέφευγα να το συζητώ κι εγώ η ίδια.Μιλώντας ένοιωσα καλύτερα!
Μοιράστηκα καταστάσεις και συναισθήματα που είναι δύσκολο να ειπωθούν και να γίνουν κατανοητά ακόμη και από τούς πιό κοντινούς σου.

Το ότι έχεις Επιληψία είναι δεδομένο.Τώρα όσο πιο γρήγορα το αποδεχτείς και νοιώσεις καλά μ΄αυτο τόσο το καλύτερο για σένα.
Κάποια στιγμή γνώρισα την Νemertes,μια κοπέλα σαν και μένα,μια κοπέλα με το πρόβλημα το δικό μου.
Οταν αρχίσαμε να μιλάμε ήταν σαν να συμπλήρωνε η μία την άλλη.Ιδιες εμπειρίες,ίδιοι φόβοι,ίδιοι προβληματισμοί.
Αδελφές ψυχές!Ηταν τόσο όμορφα!
Είναι άλλο πράγμα κάποιος να δείχνει πως σε καταλαβαίνει κι άλλο να ξέρεις πως σε καταλαβαίνουν σίγουρα και δεν χρειάζεται να κρυφτείς ή να προσποιηθείς για να μη σε παρεξηγήσουν.
Είναι λίγο το διαστημα που γνωριζόμαστε με την Nemertes, θα τολμήσω όμως να πω ότι την νοιώθω πολύ κοντά μου.

Αρχίστε να μιλάτε αν μη τι άλλο θα γίνουμε μια μεγάλη παρέα όλων των ηλικιών!
Χρειαζόμαστε ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ο ένας τον άλλο!