ΙΚΑ...Μπουρδέλο Α΄ Κατηγορίας!

Θα ήθελα να διηγηθώ μια απο τις πολλές εμπειρίες μου από αυτό το μπουρδέλλο που στην Ελλάδα θέλει να λέγεται ΙΚΑ.

13.00 το μεσημέρι φτάνω σ΄αυτό το Ίδρυμα-που μόνο κοινωνικών ασφαλίσεων δεν είναι-με την μητέρα μου μαζί,για να γράψω τα φάρμακα μου.Φάρμακα που χρειάζομαι απόλυτα αφού μ΄αυτά ελέγχονται ως ένα βαθμό οι κρίσεις μου.

Ο διάδρομος γεμάτος κόσμο σαν κι εμένα που περιμένει, γιατί η γιατρός δεν έχει έρθει ακόμα.

16.00 και ακόμα περιμένουμε....Μέχρι που εμφανίζεται η αδελφή μου ανήσυχη για τις πολλές ώρες που λείπουμε.

Ο κόσμος έχει αρχίσει εδώ και ώρα να εκνευρίζεται, να κουράζεται από την αναμονή...

Κατά τις 16.45 κάνει την εμφάνιση της η κυρία γιατρός «κουνάμενη συνάμενη.»
Και μας πετάει βεβαίως την ατάκα την απαγορευμένη.``Δεν θα προλάβω να σας δω όλους``. ``Να πάω και στο σπίτι μου κάποια στιγμή``.!

Δηλαδή εμάς μας είχε για μαλάκες – προφανώς – που καθόμασταν και περιμέναμε όλο το μεσημέρι.
Για να μην τα πολυλογώ,άλλοι φύγανε άλλοι μείνανε.Εγώ έμεινα.Ε,δεν περίμενα τόσες ώρες για το τίποτα!
Αποτέλεσμα?Όταν έφτασε η σειρά μου, να μην θέλει να μας δει τους υπόλοιπους με τίποτα।Παραπονεθήκαμε εμείς.Άρχισε να φωνάζει αυτή- σαν υστερική – πιστέψτε με
Αν δε το ΄χα ζήσει δεν θα το πίστευα!Ούτε το ότι φώναζε σαν υστερική ούτε την επόμενη αντίδρασή της!

Με τραβάει μέσα στο γραφείο όλο νεύρα, κλείνει την πόρτα και κλειδώνει!Περιττό να αναφέρω ότι μετά από αυτή την κίνηση η μητέρα μου και η αδελφή μου άρχισαν να χτυπάνε την πόρτα φοβισμένες για την σωματική μου ακεραιότητα!
Εγώ να προσπαθώ να παραμείνω ψύχραιμη σε όλο αυτό, προσπαθώντας να την πάρω με το καλό.Όσο εγώ της έλεγα ότι είναι γιατρός και μια τετοια συμπεριφορά δεν της αρμόζει τόσο αυτή εξαγριωνότανε, πετάγοντας μάλιστα μέσα στα νευρα της το τηλέφωνο κάτω στο πάτωμα!!
Και για ποιό λόγο όλα αυτά?Εγώ μόνο τα φάρμακά μου ήθελα να μου γράψει.Δεν της ζήτησα και τίποτα που δεν ήταν στην αρμοδιότητα της!
Εν αντιθέσι, μπροστά μου είχα μια λέαινα, και μάλιστα μια ψυχικά άρρωστη λέαινα!!
Υποτίθεται ότι εγώ ήμουν η ασθενής μέσα στο δωμάτιο αλλά εκείνη φαινόταν πολύ πιο χάλια από εμένα.Αν δεν ήμουν τόσο φοβισμένη η ίδια μπορεί και να την λυπόμουν!!
Φοβήθηκα ότι θα με χτυπούσε...Ευτυχώς την γλύτωσα με όλα όσα περιέγραψα παραπάνω και κάτι ψιλά ακόμα...
Επειδή κατάλαβε ότι δεν θα έφευγα διαφορετικά,έγραψε επιτέλους τα ρημαδοφάρμακα, αλλά προκειμένου να περάσει και το δικό της, με υποσημείωση μέσα στο βιβλιάριο με χαραχτήρισε σαν επικίνδυνο άτομο που χρειάζεται προσοχή!!Τώρα, για το ποιος χρειάζεται προσοχή θα αφήσω εσάς να το κρίνετε για να μην περιαυτολογώ κιόλας....!
Πείτε μου όμως, τι θα γινόταν αν ήμουν ένα πιο βαρύ περιστατικό και όντας κουρασμένη από τις τόσες ώρες αναμονής, έπαιρνα τις ανάποδες μου και τις ορμούσα κι εγώ και της μαύριζα κανένα μάτι?Τότε θα λέγαν όλοι:`` η τρελλή που έδειρε την γιατρό``Κι ας είχα όλα τα δίκια του κόσμου.
Επίσης την ώρα που μου ξεκλείδωνε την πόρτα μου λεει το εξής φοβερό:``Να ΄σαι σίγουρη ότι όλο και κάπου θα σε πετύχω,και τότε θα τα πούμε!``Και εκφοβισμός από την `` γιατρό`` – ο θεός να την κάνει -.Μια ακόμη μικρή γεύση από το τι είδους «γιατρούς κελεπούρια» βάζει το ΙΚΑ να παίζουν με τις ζωές μας!

Φεύγοντας, μη νομίσετε ότι το ξέχασα όλο αυτό!Και στην αστυνομία πήγα,και αναφορά στον διευθύντή του συγκεκριμένου ΙΚΑ έκανα! Τι απέγινε? Τίποτα, ένα μεγάλο μηδενικό!

Ίσως αν είχα φωνάξει τα κανάλια, όπως με προέτρεπαν όσοι ήταν μπροστά στο συμβάν, κάτι να είχε βγεί. Ίσως ο αξιότιμος κύριος διευθυντης να μην είχε βάλει στην άκρη του γραφείου του την αναφορά που του έστειλα, διαβεβαιώνοντας με ότι θα επιληφθεί του θέματος. Ίσως τότε όμως και το Ι ΚΑ που διευθύνει να μην ήταν τόσο μπουρδέλλο όσο και τα περισσότερα στην Ελλάδα και να έκανε την διαφορά! Ίσως ο κοσμάκης να μην περίμενε τόσες ώρες στην ουρά – με ιώβια υπομονή θέλω να πω, γιατί δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς- και η μάνα που έχει έρθει να γράψει εξετάσεις για το κατάκοιτο παιδί της, γιατί αυτό είναι ανήμπορο, και κάθε μάνα, κάθε πολίτης, να έφευγε με μια αίσθηση ασφάλειας υπαρκτή. Μια ασφάλεια που θα την αισθάνεσαι και δεν θα φοβάσαι να ζητήσεις ακόμη και τα αυτονόητα! Δεν θα φοβάσαι να ζητήσεις αυτά που έτσι κι αλλιώς σου ανήκουν. Στα παραμύθια βέβαια όλα γίνονται, στον πραγματικό κόσμο όχι...