Από καρδιάς!

Σήμερα γάμος γίνεται σ΄ωραίο περιβόλι,σ΄ωραίο περιβόλι!
Σήμερα αποχωρίζεται η μάνα από την κόρη,η μάνα από την κόρη!

Ήταν ένας πανέμορφος Κρητικός γάμος!Έλαβε μέρος στην μικρή εκκλησίτσα του χωριού,τον Άγιο Ιωάννη.
Κόσμος πολύς μαζεύτηκε στην μικρή αυλή της εκκλησίας θέλωντας όλοι να τιμήσουν το ζευγάρι.Επίσης εκεί είχαν στηθεί όλα τα απαραίτητα για την τελετή ώστε να μην στριμωχθεί ο κόσμος μέσα.
Ο γαμπρός πανέτοιμος, μέσα στο γκρί κοστούμι,μελαψός από φυσικού του,κάνοντας χιούμορ με τους καλεσμένους προσπαθώντας να κρύψει την όποια νευρικότητα!
Α, ρε γαμπρέ!!!
Η νύφη,τι να πεις για την νύφη...Όχι επειδή ειναι ξαδέλφη μου αλλά ήταν πραγματικά υπέροχη!
Πανέμορφη μέσα στο δαντελωτό,ρομαντικού στύλ νυφικό της.Μεγάλα,πράσινα μάτια,λευκή επιδερμίδα...
Επιτέλους και η τελευταία πινελιά είχε πέσει!Η νύφη ήταν πια πανέτοιμη να διανύσει την μικρή απόσταση μέχρι την εκκλησιά συνοδευόμενη εκτός από γονείς,αδελφές,στενούς συγγενείς και από τρείς οργανοπαίχτες!
Έτοιμη για την μεγαλύτερη αλλαγή της ζωής της!
Η Κρητική λύρα άρχισε να παίζει κι έδωσε το σήμα για την αναχώρηση της νύφης.
Μπροστά,μαζί της,οι γονείς και οι δυό αδελφές.Πιο πίσω όλοι οι υπόλοιποι...
Κόσμος είχε βγει στα μπαλκόνια και στις πόρτες ραίνοντας την νύφη με ρύζι και ροδοπέταλα,
ευχές για το ζευγάρι άκουγες από παντού!
Η συγκίνηση διάχυτη στον αέρα!Το ελαφρύ αεράκι μύριζε την Άνοιξη,ο καιρός υπέροχος!Οι κοντηλιές από την Κρητική λύρα έσχιζαν τον ανοιξιάτικο αέρα μεταφέροντας την μουσική τους μέχρι την εκκλησία προετοιμάζοντας το γαμπρό για την έναρξη ενός διαφορετικού ταξιδιού,διαφορετικού απ΄όλα όσα έχει κάνει!
Συνηθισμένος ο γαμπρός στα ταξίδια,δεν τον φοβάμαι!
Η τελετή άρχισε.Η θεία με τον θείο βουρκωμένοι με το ζόρι κρατούσαν τα δάκρυα τους!
Εγώ,για να είμαι ειλικρινης μια από τα ίδια!Ευτυχώς ανέλαβα να μοιράσω τα ρύζια κι έτσι γλύτωσα τις παραπάνω συγκινήσεις!!!
Το γλέντι που ακολούθησε άψογα διοργανωμένο από την θεία μου, η οποία τα είχε δώσει όλα!
Αυτός ο γάμος ήταν ο πιο όμορφος που έχω δει!
Όμορφος αλλά και τυχερός για μένα θέλω να πιστεύω.
Το γιατί ελπίζω ότι θα το μάθετε σύντομα σε κάποιο από τα επόμενα post μου!
Ρηνάκι μου όλες τις ευχές του κόσμου στέλνω από καρδιάς μέσα στην αγκαλιά σου!!!
Σ΄αγαπώ πολύ!

Ας αρχίσουν οι χοροί...

Αυτό το ΠΣΚ ήταν ένα διαρκές τρέξιμο...
Από αρραβώνα σε κρεββάτι και από κρεββάτι(με την καλή έννοια)σε βαφτήσια.
Δύο πολύ κοντινά σε ΄μένα ζευγάρια επισημοποίησαν την σχέση τους με διαφορά μιάς ημέρας!
Χαρές και πανηγύρια μέχρι πρωίας!
Ευχές για την ώρα την καλή που μάλιστα για το ένα ζευγάρι δεν αργεί καθόλου,μόνο τέσσερις μέρες από τώρα!Στην Κρήτη, στο χωριό μας το Σίσσι!
Ευκαιρία για εκδρομούλα αφού μάλιστα έπεται και η αργία του Αγ.Πνεύματος!
Όσον αφορά τα 2 ζευγάρια έλαμπαν από χαρά και στις δυο περιπτώσεις,αν εξαιρέσεις την όποια κούραση τους διακατείχε από το τρέξιμο της προετοιμασίας του γεγονότος.
Ειλικρινείς ευχές,μέσα από την καρδιά μου για μια κοινή μελλοντική πορεία,πάντα μαζί στα καλά και τα άσχημα της ζωής.Όλα αντιμετωπίζονται πιο εύκολα όταν σε στηρίζει και ο σύντροφος σου.
Ήταν ένα ΠΣΚ μέσα στον έρωτα και την χαρά.
Μ΄αρέσει να βλέπω τα ζευγάρια να κοιτιώνται στα μάτια.Να βλέπει ο ένας την αγάπη στα μάτια του άλλου.Γιατί όταν αγαπάς κάποιον γίνεσαι ο καθρέφτης του κι αυτός ο δικός σου...
Όσο για την μικρούλα μας που το όνομα αυτής...Κωνσταντίνα,ένα πανέμορφο μωρό με γαλάζια ματάκια που δεν σταμάτησε να κλαίει σε όλη την διάρκεια του μυστηρίου,δυσκολεύοντας την νονά της που στάθηκε βράχος,άξια στο ρόλο της!
Μια όμορφη τελετή που την ακολούθησαν γλέντια και χοροί τιμώντας την νεοφώτιστη!
Να ΄ναι γερή δυνατή ν΄αντιμετωπίσει τα μελλούμενα της ζωής της με τσαμπουκά!

Δικοί σου οι δαίμονες,δικές μου οι πληγές?

Έχω υπάρξει θύμα ρατσισμού λόγω επιληψίας.
Καθόλου όμορφο συναίσθημα και πολύ περισσότερο την στιγμή που δεν έχεις φταίξει και δεν το έχεις προκαλέσει εσύ αυτό.
Έτσι κάθε είδους ρατσισμός όχι με στενοχωρεί απλώς,θα έλεγα με τρελλαίνει.
Τώρα τελευταία έπεσα θύμα ρατσισμού και για τα κιλά μου.Και όταν λέω για τα κιλά μου δεν εννοώ τα πολλά κιλά μου! Αντιθέτως!
Προσωπικά όσον αφορά εμένα θα έλεγα ότι είμαι κανονική.
Ούτε χοντρή ούτε αδύνατη!Μια κανονική στο σώμα γυναίκα.
Λόγω των φαρμάκων που παίρνω και κάποιας διατροφής που κάνω πρέπει να προσέχω αρκετά.
Τα φάρμακα βλέπεται παχαίνουν.
Παραδέχομαι και έχει τύχει και μπροστά μου να δω να συμβαίνει αυτού του είδους ο ρατσισμός απέναντι στα παχύσαρκα άτομα.
Να όμως που τελικά μερικές φορές συμβαίνει και το αντίθετο.
Υπάρχουν υπέρβαρα άτομα- που λόγω ανασφάλειας?-απέναντι στα άτομα με νορμάλ κιλά προσπαθούν να βρούν κάτι-έστω και χωρίς να το καταλαβαίνουν-που νομίζουν ότι αυτό θα τους μειώσει.
Αλήθεια συνέβη και μου συνέβη σε σημείο ώστε εγώ σχεδόν να νοιώσω ενοχές!
Ενοχές επειδή δεν είμαι χοντρή।Δεν είναι τρελλό?

Άκουσα σχόλιο του στύλ:``Θα είσαι από τις καλύτερες παρουσίες από το λαιμό και κάτω...``
Εδώ σημείώνω ότι δεν είμαι και άσχημη ώστε να μου γίνει ένα τέτοιο σχόλιο.
Η κοπέλα από την οποία έγινε το σχόλιο, υπέρβαρη μεν με ωραίο πρόσωπο δε.
Αν αυτό μπορεί να εξηγήσει κάτι.
Καταλαβαίνω ότι προσπάθησε να με μειώσει λόγω ανασφάλειας από τα πολλά κιλά,θέλοντας να μη δώσει έμφαση σ΄αυτό αλλά στο ωραίο της πρόσωπο.Όμως καλό θα ήταν να σκεφτεί λίγο πριν μου την πέσει τόσο άσχημα...
Έξυπνη είναι,μπορεί να σκεφτεί...
Η συγκεκριμένη ειδικά, γνωρίζει ότι έχω επιληψία και πως για να το αντιμετωπίσω παίρνω φάρμακα χρόνια τώρα....
Όμως για να καταφέρω να διατηρήσω τα κιλά μου στα κανονικά επίπεδα κάνω μεγάλες προσπάθειες
Στερούμαι πολλές αγαπημένες τροφές κι όχι μόνο λόγω κιλών αλλά κι επειδή δεν κάνει να τις φάω λόγω επιληψίας.
Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση της, όμως σίγουρα δεν θα ήθελε κι αυτή να είναι στην δική μου.
Ας σκεφτεί λοιπόν όλα αυτά και με το χέρι στην καρδιά ας σκεφτεί το τι προσπάθειες κάνει αυτή στη ζωή της ώστε να χάσει τα κιλά που γνωρίζω πως την ταλαιπωρούν τόσο πολύ!
Δεν φταίω εγώ αν εσύ είσαι τόσο αδύναμη στο χαραχτήρα!
Όλοι με κάτι έχουμε να παλέψουμε σ΄αυτή τη ζωή.
Προσπάθησε κι εσύ να παλέψεις και να νικήσεις τους δικούς σου αγώνες,δαίμονες ή όπως αλλιώς θέλεις πες το.
Χωρίς σχόλια κακόβουλα που δεν αξίζω...
Άσε κι εμένα να παλεύω με τους δικούς μου...
Γιατί πρέπει να με ταλαιπωρουν και οι δικοί σου?
Σημαντικά μεν δικά μου δε...
Τα σημαντικά είναι όλα αυτά που σε απασχολούν τόσο πολύ ώστε να μην σε νοιάξει ποιους πληγώνεις δίπλα σου?

ΙΚΑ...Μπουρδέλο Α΄ Κατηγορίας!

Θα ήθελα να διηγηθώ μια απο τις πολλές εμπειρίες μου από αυτό το μπουρδέλλο που στην Ελλάδα θέλει να λέγεται ΙΚΑ.

13.00 το μεσημέρι φτάνω σ΄αυτό το Ίδρυμα-που μόνο κοινωνικών ασφαλίσεων δεν είναι-με την μητέρα μου μαζί,για να γράψω τα φάρμακα μου.Φάρμακα που χρειάζομαι απόλυτα αφού μ΄αυτά ελέγχονται ως ένα βαθμό οι κρίσεις μου.

Ο διάδρομος γεμάτος κόσμο σαν κι εμένα που περιμένει, γιατί η γιατρός δεν έχει έρθει ακόμα.

16.00 και ακόμα περιμένουμε....Μέχρι που εμφανίζεται η αδελφή μου ανήσυχη για τις πολλές ώρες που λείπουμε.

Ο κόσμος έχει αρχίσει εδώ και ώρα να εκνευρίζεται, να κουράζεται από την αναμονή...

Κατά τις 16.45 κάνει την εμφάνιση της η κυρία γιατρός «κουνάμενη συνάμενη.»
Και μας πετάει βεβαίως την ατάκα την απαγορευμένη.``Δεν θα προλάβω να σας δω όλους``. ``Να πάω και στο σπίτι μου κάποια στιγμή``.!

Δηλαδή εμάς μας είχε για μαλάκες – προφανώς – που καθόμασταν και περιμέναμε όλο το μεσημέρι.
Για να μην τα πολυλογώ,άλλοι φύγανε άλλοι μείνανε.Εγώ έμεινα.Ε,δεν περίμενα τόσες ώρες για το τίποτα!
Αποτέλεσμα?Όταν έφτασε η σειρά μου, να μην θέλει να μας δει τους υπόλοιπους με τίποτα।Παραπονεθήκαμε εμείς.Άρχισε να φωνάζει αυτή- σαν υστερική – πιστέψτε με
Αν δε το ΄χα ζήσει δεν θα το πίστευα!Ούτε το ότι φώναζε σαν υστερική ούτε την επόμενη αντίδρασή της!

Με τραβάει μέσα στο γραφείο όλο νεύρα, κλείνει την πόρτα και κλειδώνει!Περιττό να αναφέρω ότι μετά από αυτή την κίνηση η μητέρα μου και η αδελφή μου άρχισαν να χτυπάνε την πόρτα φοβισμένες για την σωματική μου ακεραιότητα!
Εγώ να προσπαθώ να παραμείνω ψύχραιμη σε όλο αυτό, προσπαθώντας να την πάρω με το καλό.Όσο εγώ της έλεγα ότι είναι γιατρός και μια τετοια συμπεριφορά δεν της αρμόζει τόσο αυτή εξαγριωνότανε, πετάγοντας μάλιστα μέσα στα νευρα της το τηλέφωνο κάτω στο πάτωμα!!
Και για ποιό λόγο όλα αυτά?Εγώ μόνο τα φάρμακά μου ήθελα να μου γράψει.Δεν της ζήτησα και τίποτα που δεν ήταν στην αρμοδιότητα της!
Εν αντιθέσι, μπροστά μου είχα μια λέαινα, και μάλιστα μια ψυχικά άρρωστη λέαινα!!
Υποτίθεται ότι εγώ ήμουν η ασθενής μέσα στο δωμάτιο αλλά εκείνη φαινόταν πολύ πιο χάλια από εμένα.Αν δεν ήμουν τόσο φοβισμένη η ίδια μπορεί και να την λυπόμουν!!
Φοβήθηκα ότι θα με χτυπούσε...Ευτυχώς την γλύτωσα με όλα όσα περιέγραψα παραπάνω και κάτι ψιλά ακόμα...
Επειδή κατάλαβε ότι δεν θα έφευγα διαφορετικά,έγραψε επιτέλους τα ρημαδοφάρμακα, αλλά προκειμένου να περάσει και το δικό της, με υποσημείωση μέσα στο βιβλιάριο με χαραχτήρισε σαν επικίνδυνο άτομο που χρειάζεται προσοχή!!Τώρα, για το ποιος χρειάζεται προσοχή θα αφήσω εσάς να το κρίνετε για να μην περιαυτολογώ κιόλας....!
Πείτε μου όμως, τι θα γινόταν αν ήμουν ένα πιο βαρύ περιστατικό και όντας κουρασμένη από τις τόσες ώρες αναμονής, έπαιρνα τις ανάποδες μου και τις ορμούσα κι εγώ και της μαύριζα κανένα μάτι?Τότε θα λέγαν όλοι:`` η τρελλή που έδειρε την γιατρό``Κι ας είχα όλα τα δίκια του κόσμου.
Επίσης την ώρα που μου ξεκλείδωνε την πόρτα μου λεει το εξής φοβερό:``Να ΄σαι σίγουρη ότι όλο και κάπου θα σε πετύχω,και τότε θα τα πούμε!``Και εκφοβισμός από την `` γιατρό`` – ο θεός να την κάνει -.Μια ακόμη μικρή γεύση από το τι είδους «γιατρούς κελεπούρια» βάζει το ΙΚΑ να παίζουν με τις ζωές μας!

Φεύγοντας, μη νομίσετε ότι το ξέχασα όλο αυτό!Και στην αστυνομία πήγα,και αναφορά στον διευθύντή του συγκεκριμένου ΙΚΑ έκανα! Τι απέγινε? Τίποτα, ένα μεγάλο μηδενικό!

Ίσως αν είχα φωνάξει τα κανάλια, όπως με προέτρεπαν όσοι ήταν μπροστά στο συμβάν, κάτι να είχε βγεί. Ίσως ο αξιότιμος κύριος διευθυντης να μην είχε βάλει στην άκρη του γραφείου του την αναφορά που του έστειλα, διαβεβαιώνοντας με ότι θα επιληφθεί του θέματος. Ίσως τότε όμως και το Ι ΚΑ που διευθύνει να μην ήταν τόσο μπουρδέλλο όσο και τα περισσότερα στην Ελλάδα και να έκανε την διαφορά! Ίσως ο κοσμάκης να μην περίμενε τόσες ώρες στην ουρά – με ιώβια υπομονή θέλω να πω, γιατί δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς- και η μάνα που έχει έρθει να γράψει εξετάσεις για το κατάκοιτο παιδί της, γιατί αυτό είναι ανήμπορο, και κάθε μάνα, κάθε πολίτης, να έφευγε με μια αίσθηση ασφάλειας υπαρκτή. Μια ασφάλεια που θα την αισθάνεσαι και δεν θα φοβάσαι να ζητήσεις ακόμη και τα αυτονόητα! Δεν θα φοβάσαι να ζητήσεις αυτά που έτσι κι αλλιώς σου ανήκουν. Στα παραμύθια βέβαια όλα γίνονται, στον πραγματικό κόσμο όχι...

Επεράσαμε όμορφα....?

Ήμουν κι εγώ μια από αυτούς που αποφάσισαν να πάνε στο πάρτυ του Σαββάτου.Μια από την ``γιάφκα``κι εγώ!Ευτυχώς!
Το πάρτυ, αδιάφορο θα το πώ! Δεν τ΄αφήσαμε όμως να μας πάρει από κάτω. Ευτυχώς είμαστε όμορφη παρέα.Την κάναμε νωρίς γι΄αλλού.
Μιλήσαμε,γελάσαμε,περάσαμε πολύ καλύτερα μόνοι μας έστω και χωρίς τον ήχο της μουσικής.
Ελπίζω να το επαναλάβουμε σύντομα!Βέβαια ο ένας της παρέας μας εγκαταλείπει για να κάνει την θητεία του. Αύριο κιόλας!
Να του ευχηθώ κι από εδώ, να περάσει όσο γίνεται καλύτερα και να μην τον χάσουμε!
Όσο για το περιβόητο πάρτυ,ίσως την επόμενη φορά το σκεφτούμε να πάμε με κάποιον άλλο διοργανωτή να έχει αναλάβει...