Πόνος ήταν και πέρασε!

Απόγευμα νωρίς,κι εγώ ξαπλωμένη στον καναπέ μου,χαλαρή με ανοιχτή την τηλεόραση να χαζεύω χωρίς να παρακολουθώ.
Είναι η ώρα που συνήθως αρχίζω και βαριέμαι από την απραξία της ημέρας λόγω της ''κατάστασης'' μου.
Πριν προλάβω να συμπληρώσω τις διάφορες σκέψεις για το πως θα περάσω πιο επικοδομητικά το υπόλοιπο της μέρας χωρίς να κόψω φλέβες από την ανία,νοιώθω τον πρώτο πόνο να έρχεται και να δυναμώνει συνέχεια...
Τόσο δυνατός σαν μαχαιριά-όχι πως έχω μαχαιρωθεί ποτέ για να ξέρω-φαντάζομαι πάντως πως ο πόνος θα είναι το ίδιο δυνατός και ύπουλος.
Παίρνω βαθιές ανάσες και αρχίζω να προσεύχομαι και να παρακαλώ αυτός ο πόνος να μην σημαίνει επερχόμενη αποβολή.
Δεν έχουν περάσει δυό λεπτά κι ο πόνος-σουβλιά ξανάρχεται το ίδιο έντονος ψηλά στην κοιλιά στο ίδιο ακριβώς σημείο.
Πονάω τόσο που για μια στιγμή όλα σκοτεινιάζουν γύρω μου!Αν δεν ήμουν ήδη ξαπλωμένη σίγουρα θα είχα διπλωθεί στα δύο ή θα είχα πέσει κατω χτυπώντας ίσως άσχημα!
Κλείνω τα μάτια και συνεχίζω να ψιθυρίζω και να παρακαλώ να είναι κάτι περαστικό...
Δεν ξέρω πως θα καταφέρω να ξεπεράσω την απογοήτευση μιας δεύτερης αποβολής.
Βιάζομαι να κοιτάξω χαμηλά για σημάδια από αίμα...Όχι,δεν βλέπω τίποτα!Σκέφτομαι πως αυτό είναι καλό σημάδι!
Για κακή μου τύχη είμαι ολομόναχη στο σπίτι.Ο άντρας μου στη δουλειά και μάνα κι αδελφή μόλις έχουν ξεκινήσει για προγραμματισμένη εκδρομή στην Καβάλα!
Καταλαβαίνω πως αφού δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο,καλό θα ήταν λοιπόν να προσπαθήσω να ηρεμήσω.
Σταματώ να σκέφτομαι το χειρότερο και αρχίζω να χαλαρώνω...
Ευτυχώς για μένα ο πόνος δεν ξανάρθε!
Εννοείται πως το πρώτο που έκανα αφού ηρέμησα ήταν να τηλεφωνήσω στον γυναικολόγο μου.
Υπάρχουν δύο τεινά για την αιτία των πόνων:Ή ήταν κάτι εντερικό ή μεγαλώνει η κοιλιά.
Ειλικρινά είμαι τόσο ικανοποιημένη που δεν ήταν κατι σοβαρό που δεν μ΄ενδιαφέρει να κάτσω να επιλέξω τι από τα δύο προτιμώ.
Τέλος καλό όλα καλά!Πρός το παρόν...