Φυσάει αέρας, αέρας λυσσασμένος.
Βαθιά τα χέρια μου, στις τσέπες του καημού.
Χωρίς εσένα πια, γυρίζω παγωμένος,
με τα σημάδια του αποχωρισμού.
Έλα και κόψε με στα δυο
με μια ματιά, μαχαίρι ματωμένο.
Δύο φορές να σ’ αγαπώ
και δυο ζωές για να σε περιμένω.
Μες τη βροχή, χαρτί τσαλακωμένο.
Λόγια που γράφαμε και τώρα έχουν σβηστεί.
Για δυο ζωές εγώ θα περιμένω...
Γιάννης Κότσιρας
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Έψαχνα τους στίχους και... Σ'ευχαριστώ. Το άκουσα στη Ρόδο και ταίριαζε τόσο στη φυγή μου. Κι είναι που τ'αγάπησα, γιατί δε μ' άφηνε να "φύγω". Τώρα που γύρισα σφηνωμένο στο μυαλό... ήλπιζα να μην το βρω, μα τόσο επεδίωκα το αντίθετο.
Καλό μήνα και καλές διακοπές!
Δημοσίευση σχολίου