9/01/2008 Μια υπέροχη μέρα!

9/01/2008...μεσημέρι και βρίσκομαι στο μαιευτήριο "ΜΗΤΕΡΑ"για εξετάσεις λόγω μιας δυσφορίας που ένοιωθα όλη μέρα.Μαζί μου η μητέρα μου και η αδελφή μου.
Και χωρίς καλά καλά να το καταλάβω ο γιατρός μου βρίσκεται εκεί,δίπλα μου να μου ανακοινώνει έτσι απλά πως τελικά θα προχωρήσουμε σε τοκετό!
Κι ενώ είχα αποφασίσει να μου γίνει επισκληρήδιος, ο αναισθησιολόγος είναι της γνώμης να γεννήσω με ολική νάρκωση φοβούμενος πιθανή κρίση.Έτσι, οδηγούμε στο χειρουργείο...
...Ώρα 18.45 το απόγευμα και ανοίγοντας τα μάτια μου μετά από λίγο,σκέφτομαι:"Θεέ μου,είναι αλήθεια;Έγινα επιτέλους μητέρα;"Κοινή σκέψη ίσως.Τα συναισθήματα που ένοιωσα όμως εκείνη την στιγμή πρωτόγνωρα για μένα!Η στιγμή που τόσα χρόνια περίμενα είχε φτάσει!
Αφού ενημερώνομαι πως το μωράκι μου είναι μια χαρά,φωνάζουν τον Γιώργο μέσα-ο οποίος είχε καταφτάσει στο μαιευτήριο μαζί με ένα τσούρμο φίλους αφού είχε πρώτα ενημερώσει τους πάντες!-με πλησιάζει κρατώντας ήδη την πρώτη φωτογραφία της κόρης μας!Μισοζαλισμένη ακόμα και νοιώθοντας φοβερούς πόνους από την καισαρική τομή κάνω προσπάθεια να κοιτάξω όσο μπορώ καλύτερα την φωτογραφία σαν για να βεβαιωθώ πως δεν πρόκειται για όνειρο!Δάκρυα τρέχουν απότα μάτια μου χωρίς καν να το καταλάβω μισοναρκωμένη όπως είμαι ακόμα. Μόνο όταν μια νοσοκόμα με ρωτάει αν κλαίω από την συγκίνηση ή από τον πόνο το συνειδητοποιώ.
Έτσι απρόσμενα ήρθε στον κόσμο η μικρούλα μας,μόνο που λόγω λοίμωξης χρειάστηκε να μείνει 13 μέρες στο μαιευτήριο στα πρόωρα.13 μέρες αγωνίας,χωρίς μια αγκαλιά.
Τώρα την έχουμε σπίτι μας και μπορώ να πω ότι είμαστε δύο ευτυχισμένοι ξενύχτηδες!