Μακρυά από καύσωνα και φωτιές....ακούει κανείς....?

...Μετά



Ήρθε και η σειρά του Υμηττού!Τον έκαψαν κι αυτόν,πάει κι αυτός ο πνεύμονας!
Περισσότερο κάρβουνο,ακόμη λιγότερο οξυγόνο!
Κι όπως αναρωτιέται και η μικρή Τερέζα από την διαφήμιση-και έχει δίκιο-σε τι κόσμο επιτέλους θα φέρουμε τα παιδιά μας!?
Ξέρω,περιττή ερώτηση και πολυπαιγμένη!Τι να πεις όμως?Αυθόρμητα μου βγήκε!Συγχωρήστε με!Άλλωστε δεν έχω την διάθεση να ασχοληθώ παραπάνω με το θέμα.There is no reason!!!

Ότι θέλω επειγόντως διακοπές σας το ΄πα?Δεν θυμάμαι,άλλωστε το λέω συνέχεια!
Αρχές Αυγούστου,εφόσον όλα πάνε καλά με τις εξετάσεις μου,την κάνουμε για Κρήτη!Μία μία μετράω τις μέρες!
Τρείς βδομάδες μακρυά από την Αθήνα,κοντά στη θάλασσα και την θαλπωρή των γονιών μας!Στάσεις μας τα χωριά μας(βλέπεις και οι δύο κρατάμε από Κρήτη),το ένα κοντά στη Νεάπολη και δίπλα στα Μάλλια,το άλλο κοντά στην Ιεράπετρα, με το οποίο εγώ καμία σχέση δεν έχω!
Τρίτη στάση,όπως κάθε χρόνο, τα λατρεμένα Χανιά!
Λατρεύω την παλιά πόλη και τα σοκκάκια της με τα πανέμορφα μαγαζάκια,κάθε λογής,από τις ταβερνούλες της μέχρι αυτά με τα σουβενίρ και τα είδη λαϊκής τέχνης!
Επίσης λατρεύω τις τεράστιες μερίδες από γλυκά που σερβίρουν στους τάφους των Βενιζέλων!
Όσοι είναι από εκεί ή έχουν περάσει με καταλαβαίνουν...!Και μετά σου λέει δεν πρέπει να πάρεις πολλά κιλά...
Ένας άλλος λατρεμένος προορισμός επίσης,είναι η λίμνη Ζαρό!Γεμάτη φρέσκο ψαράκι,περιτρυγυρισμένη από πανύψηλα δέντρα να ρίχνουν τον ίσκιο τους τριγύρω προκαλώντας σε να πάρεις έναν υπνάκο αφού πρώτα έχεις δοκιμάσει τις νοστιμιές της ταβερνούλας που υπάρχει στην άκρη της λίμνης!
...Και υπάρχουν τόσα ακόμη μέρη, σ΄αυτό το νησί,που θα μπορούσα να αναφέρω,ώστε θα γεμίζαμε σελίδες ολόκληρες!!

Πόνος ήταν και πέρασε!

Απόγευμα νωρίς,κι εγώ ξαπλωμένη στον καναπέ μου,χαλαρή με ανοιχτή την τηλεόραση να χαζεύω χωρίς να παρακολουθώ.
Είναι η ώρα που συνήθως αρχίζω και βαριέμαι από την απραξία της ημέρας λόγω της ''κατάστασης'' μου.
Πριν προλάβω να συμπληρώσω τις διάφορες σκέψεις για το πως θα περάσω πιο επικοδομητικά το υπόλοιπο της μέρας χωρίς να κόψω φλέβες από την ανία,νοιώθω τον πρώτο πόνο να έρχεται και να δυναμώνει συνέχεια...
Τόσο δυνατός σαν μαχαιριά-όχι πως έχω μαχαιρωθεί ποτέ για να ξέρω-φαντάζομαι πάντως πως ο πόνος θα είναι το ίδιο δυνατός και ύπουλος.
Παίρνω βαθιές ανάσες και αρχίζω να προσεύχομαι και να παρακαλώ αυτός ο πόνος να μην σημαίνει επερχόμενη αποβολή.
Δεν έχουν περάσει δυό λεπτά κι ο πόνος-σουβλιά ξανάρχεται το ίδιο έντονος ψηλά στην κοιλιά στο ίδιο ακριβώς σημείο.
Πονάω τόσο που για μια στιγμή όλα σκοτεινιάζουν γύρω μου!Αν δεν ήμουν ήδη ξαπλωμένη σίγουρα θα είχα διπλωθεί στα δύο ή θα είχα πέσει κατω χτυπώντας ίσως άσχημα!
Κλείνω τα μάτια και συνεχίζω να ψιθυρίζω και να παρακαλώ να είναι κάτι περαστικό...
Δεν ξέρω πως θα καταφέρω να ξεπεράσω την απογοήτευση μιας δεύτερης αποβολής.
Βιάζομαι να κοιτάξω χαμηλά για σημάδια από αίμα...Όχι,δεν βλέπω τίποτα!Σκέφτομαι πως αυτό είναι καλό σημάδι!
Για κακή μου τύχη είμαι ολομόναχη στο σπίτι.Ο άντρας μου στη δουλειά και μάνα κι αδελφή μόλις έχουν ξεκινήσει για προγραμματισμένη εκδρομή στην Καβάλα!
Καταλαβαίνω πως αφού δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο,καλό θα ήταν λοιπόν να προσπαθήσω να ηρεμήσω.
Σταματώ να σκέφτομαι το χειρότερο και αρχίζω να χαλαρώνω...
Ευτυχώς για μένα ο πόνος δεν ξανάρθε!
Εννοείται πως το πρώτο που έκανα αφού ηρέμησα ήταν να τηλεφωνήσω στον γυναικολόγο μου.
Υπάρχουν δύο τεινά για την αιτία των πόνων:Ή ήταν κάτι εντερικό ή μεγαλώνει η κοιλιά.
Ειλικρινά είμαι τόσο ικανοποιημένη που δεν ήταν κατι σοβαρό που δεν μ΄ενδιαφέρει να κάτσω να επιλέξω τι από τα δύο προτιμώ.
Τέλος καλό όλα καλά!Πρός το παρόν...

Έλα και κόψε με στα δυό

Φυσάει αέρας, αέρας λυσσασμένος.
Βαθιά τα χέρια μου, στις τσέπες του καημού.
Χωρίς εσένα πια, γυρίζω παγωμένος,
με τα σημάδια του αποχωρισμού.

Έλα και κόψε με στα δυο
με μια ματιά, μαχαίρι ματωμένο.
Δύο φορές να σ’ αγαπώ
και δυο ζωές για να σε περιμένω.

Μες τη βροχή, χαρτί τσαλακωμένο.
Λόγια που γράφαμε και τώρα έχουν σβηστεί.
Για δυο ζωές εγώ θα περιμένω...
Γιάννης Κότσιρας

Το θαύμα της ζωής μου χτυπάει την πόρτα!!!

Πρώτη μέρα καθυστέρησης 24 Μαϊου,δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία.Είναι οι μέρες που ετοιμαζόμαστε για το ταξίδι στην Κρήτη για το γάμο της ξαδέλφης μου,τον γνωστό...!
Δεύτερη μέρα,τρίτη,τέταρτη,περνάει και ο γάμος....Ε,δεν μπορώ να τ΄αγνοήσω πλέον...
Άσε που και να μπορούσα δεν μ΄αφήνει ο άντρας μου!Καθημερινά από την πρώτη μέρα να με ρωτάει αυτός και σε κάθε αρνητική μου απάντηση να βλέπω την χαρά στα μάτια του,σαν μικρό παιδί!
Βλέπεις, ρολόϊ πάντα εγώ στην περίοδο μου,τόσες μέρες καθυστέρηση δεν δικαιολογείτο....
Από την άλλη, για να είμαστε και ειλικρινείς,ήταν κάτι που το περιμέναμε με λαχτάρα αφού μάλιστα είχαν προηγηθεί τρείς σπερματεγγχύσεις,οι δυο αποτυχημένες!
Ομως όταν προσπαθείς 6 χρόνια χωρίς αποτέλεσμα και μετά από αποβολή ε προσπαθείς να είσαι συγκρατημένος!
Μετά από 2 θετικά τέστ εγκυμοσύνης και 2 καλές χοριακές μπόρεσα να κοιτάξω τον άντρα μου στα μάτια και να του χαμογελάσω!
Όχι πως εδώ τελειώνουν όλα,ίσα-ίσα τώρα αρχίζουν!Όταν η μητέρα έχει βεβαρημένο ιστορικό υγείας όπως είναι η Επιληψία σίγουρα δεν μπορείς να είσαι χαλαρός και ειδικά τους 4 πρώτους μήνες.Επίσης ένα παραπάνω όταν είσαι και άνω των 35 όπως εγώ(έχω κλείσει τα 36)και έχεις να κάνεις και κάποιες έξτρα εξετάσεις όπως η αμνιοκέντηση(για σύνδρομο Down) στον τέταρτο μήνα.
Προς το παρόν διανύω τον τρίτο μήνα και εύχομαι να πάνε όλα καλά μέχρι τέλους!Επίσης θέλω επειγόντως διακοπές!

Τα δάση καίγονται,οι κυβερνήσεις οχι...

Πρίν

Πάει κι η Πάρνηθα,πάει το δάσος,πάει ο πνεύμονας της Αττικής!Τον κάψανε κι αυτόν.Όπως και τόσα άλλα βεβαίως,βεβαίως!
Η Αθήνα ασχημότερη πλέον κατά πολύ!
Και δεν έχει κανείς τα μούτρα και τα κότσια να βγεί και να παραδεχτεί τις ευθύνες του.Ο ένας τα ρίχνει στον άλλο...Μα δεν είναι για γέλια,δεν είναι για φτύσιμο και για ροχάλες χοντρές?
Βγαίνουνε και λένε για αναδάσωση,καλά τα λές εσύ Κύριε Πρόεδρε,καλή κι η αναδάσωση εμείς όμως μέχρι να ξαναφυτρώσουν τα έρμα τα δεντράκια τι κάνουμε?Τι αναπνέουμε?Σκέτο καυσαέριο?Συνηθισμένοι να το αναπνέουμε αλλά με μια δόση οξυγόνου μαζί!Τώρα τι?Μόνο δηλητήριο πια στα πνευμόνια μας θα φτάνει?Και η ανάσα που μας δίνει ζωή...
Και τι,μήπως θα πρέπει να είμαστε και ευχαριστημένοι και να λέμε και ευχαριστώ που δεν έφτασε η φωτιά μέχρι και τα δικά μας τα σπίτια?
Και έχεις τον κάθε Κύριο Πρόεδρο να βγαίνει στα κανάλια και να ζητάει ένα ξερό συγγνώμη από τον δύστυχο το λαό και απ΄όσους επλήγησαν.
Σας βαρεθήκαμε πια Κύριε Προεδρούκο μας, σας μπουχτήσαμε! Μέχρι που μας κάψατε!
Η ίδια πιπίλα κάθε φορά από την εκάστοτε κυβέρνηση
Το Φθινόπωρο θα πνιγούμε από τις πλημμύρες.Πάλι τα ίδια θα ακούμε...
Α να χαθείτε,αει να χαθείτε!!!